Tytuł - „Nowy umysł cesarza”
Gatunek - popularnonaukowa
Liczba stron - 670
Rok wydania - 2021
Wydawnictwo - Zysk i S-ka
Ocena - 7/10
Postęp technologii sprawił, że współcześnie komputery stanowią nieodłączny element naszej egzystencji. Trudno dziś znaleźć osobę, która nie miałaby w swoim życiu jakiejkolwiek styczności z tym urządzeniem. Te maszyny, skonstruowane przez nas, niewątpliwie ułatwiają nam funkcjonowanie. W wielu dziedzinach są od nas lepsze: błyskawicznie liczą, nie zapominają, przechowują informacje, nie wspominając o tym, że już dawno wygrały z ludźmi w szachy i to na najwyższym poziomie. Wskutek takiego zestawienia jedno pytanie nasuwa się samo: czy komputery kiedykolwiek będą w stanie nas zastąpić? Nad tym zagadnieniem pochylił się fizyk, laureat Nagrody Nobla, Roger Penrose w książce „Nowy umysł cesarza”.
Autor zastanawia się, czy komputery będą mogły kiedykolwiek dorównać człowiekowi i zyskać samoświadomość. Czy istnieje możliwość postawienia znaku równości pomiędzy złożem metalu a istotą myślącą i czującą?
Naukowiec zaciekle broni swojej tezy. Okazuje się, że maszyna nigdy nie zastąpi w stu procentach człowieka. Kluczem do zrozumienia funkcjonowania ludzkiego umysłu są o wiele głębsze zagadnienia od tych podstawowych. Jako dowód mający potwierdzić słuszność obranej tezy autor zabiera Czytelnika w podróż pełną naukowych zawiłości.
Lektura tej pozycji wzbudza niemałe kontrowersje. Człowiek jest istotą samoświadomą i niezależną umysłowo - to odróżnia go od wszelkich maszyn. Żadnego żywego organizmu nie da się zaprogramować na określone działania. Złożoność ludzkiego umysłu nie pozwala na jego uprzedmiotowienie. Pod wieloma względami technologia nie dorównuje człowiekowi.
Dużym utrudnieniem w czytaniu tej książki jest styl autora. Pomimo że on sam zapewnia, jakoby niniejsza pozycja zawierała wiedzę podstawową z zakresu fizyki, zawarta w niej terminologia zdaje się być niezrozumiała dla osoby nie wtajemniczonej dogłębnie w zagadnienie. Znajomość tematu nie kończy się jedynie na czarnych dziurach i promieniowaniu Hawkinga. Przez niektóre fragmenty książki było trudno przebrnąć, nie wspominając już o zrozumieniu przekazywanej treści. Rozdziały należało czytać kilkakrotnie, aby nie zgubić się w gąszczu zawiłości z zakresu fizyki, matematyki i mechaniki kwantowej. To z pewnością duże utrudnienie dla kogoś, kto miał niewiele styczności z naukami ścisłymi.
„Nowy umysł cesarza” Rogera Penrose’a to opasła, ambitna publikacja, której lektura nie należy do lekkich, łatwych i przyjemnych. Wymaga permanentnego skupienia od Czytelnika i analizy zawartych w niej treści. To książka na przyszłość. Dla odważnych i tych, którzy nie boją się szerzej myśleć, mają otwarte umysły. Niektóre treści mogą być obecnie przestarzałe, ale mimo wszystko książka jest godna uwagi dla ambitnych, dociekliwych, analitycznych umysłów, również pasjonatów tematu.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz