„Hubal” - Jacek Komuda | „Broni nie złożę nigdy..."

Autor - Jacek Komuda

Tytuł - „Hubal”

Gatunek - historyczno-biograficzna

Liczba stron - 758

Rok wydania - 2016

Wydawnictwo - Fabryka Słów

Ocena - 7/10

Są takie postaci w historii, o których pamięć jest wiecznie żywa. Jedną z nich był major Henryk Dobrzański, pseudonim „Hubal”. Jego determinacja i niezłomność do dziś inspiruje kolejne pokolenia. Tej postaci przyjrzał się bliżej Jacek Komuda, poświęcając jej powieść „Hubal”.

Major Henryk Dobrzański był ostatnim żołnierzem września. Buntował się przeciwko Niemcom w okupowanej Ojczyźnie i walczył nieprzejednanie. Dzięki jego decyzjom Polska wciąż żyła, jej duch nigdy nie umarł. Istniała mentalność, która dodawała otuchy. Byli ci, których odwaga pchnęła do stawienia czoła największemu wrogowi i o takich postaciach należy pamiętać.

Książka w całości została oparta na faktach historycznych. Opisywane postacie istniały. Całość została wzbogacona o aktualne opracowania na temat majora Dobrzańskiego. Mnóstwo dokumentów, wycinków z gazet (np. przemówienie prezydenta Ignacego Mościckiego z 1939 roku). To sprawia, że Czytelnik czuje, jakby był bliżej historii, tej wielkiej i smutnej zarazem.

Dla kogo jest ta powieść? Zdania są podzielone. Z uwagi na tematykę można przyjąć, że jest to książka stereotypowo męska. Najlepiej odnajdą się w niej osoby zainteresowane wojskowością lub po przebytej służbie. Nie warto jednak stygmatyzować społeczeństwa. Dla niewtajemniczonych bądź słabo zorientowanych w temacie dużym utrudnieniem może być już sam żargon wojskowy. Wyzwanie stanowi ciągłe sprawdzanie terminów, aby nie stracić wątku. Nie jest to łatwa literatura, nikt nie operuje w takim środowisku piękną polszczyzną. Pomimo tego jest to pozycja warta uwagi.

„Hubal” Jacka Komudy to monumentalna powieść historyczna, na której kartach ocalono od zapomnienia ostatniego żołnierza. Nigdy nie złożył broni, poświęcając tym samym życie za Ojczyznę, wypełniając służbowy obowiązek. O takich ludziach należy pamiętać. Tych, którzy potrafili iść z podniesioną głową pośród rozprzestrzeniającego się zła i nie tracić swojej tożsamości narodowej. Niech pamięć o bohaterach narodowych nie umiera, ale pozostanie utrwalona na wieki.